Vakantie en walvissen en haaien en walvishaaien

16-25 Augustus
De rest komt later maar kijk toch eens naar deze prachtige walvishaai die op nog geen 2 meter afstand majesteus onder me door zwom!

Work and play

24 Juli – 2 Augustus

De afgelopen maanden ben ik voor werk contstant op kantoor geweest. Er waren gewoon teveel administratieve en management dingen waardoor ik dicht in de buurt moest blijven. Natuurlijk, hier en daar een meeting in Jakarta of Yogyakarta, even naar een organisatie in Bali of ter afwisseling naar een 5-sterren hotel (inclusief 5 sterren snacks!) in Bali voor een meeting, vanwege ons gehandicapten werkervarings programma bij internationale hotels…

Maar nu… hmmm… ben ik voor een hele week in Flores, Ruteng om precies te zijn,

En natuurlijk maak ik lekker van de gelegenheid gebruik om het weekend ervoor te gaan duiken!

Ik woon dan wel op Bali, inclusief de prachtige stranden, de geweldige cultuur en de minder leuke kanten van het massa toerisme. Maar een bezoek aan Flores is een bezoek aan het veld werk, daar waar het echte VSO werk gebeurd, hier in Bali ben ik natuurlijk voornamelijk voorwaardescheppend …. En tegelijkertijd is een bezoek aan Flores een bezoek aan toerisme in de kinderschoenen.

Samen met college/vriendin Emma, haar vriendje en op het laatste moment Nana, een vriendin van mij, gaan we een lang weekend naar Saraya en Labuanbajo, een mini paradijsje, Prachtig wit strand, blauw water gevuld met onnoemelijke visjes en zacht, kleurrijk, wuivend koraal,een simpele hut, heerlijk eten dat ongeveer 2 uur na bestelling arriveert en herten op het strand … wat wil je nog meer?

Nou, duiken bijvoorbeeld! En het liefst in de buurt van enge grote komodo varanen! YES!

Na al dat genieten wordt het dan echt tijd dat Emma en ik hard aan het werk gaan. Er voegt zich nog een college bij ons en gezamenlijk gaan we hobbeldebobbel 4 uur over kronkelweggetjes naar Ruteng. Waar het KOUD is. In de heuvels. De eerste vergadering is geplanned om 9 uur, met de gemeenteraad. In vol ornaat staan we gereed om te worden ontvangen. Na 3 uur komt men ons voorzichtig informeren dat de vergadering is uitgesteld. Misschien kunnen we vanavond naar het huis van de secretaries komen? Neem wat snacks mee, want het wordt informeel.

En terwijl we langzaam weglopen en met verschillende raadsleden een praatje maken, worden we terug geroepen door de voorzitter. En na 5 minuten halt hij dan allerlei mensen uit de o zo belangrijke vergadering om met ons te praten …

Ha ha… Ja,hier maken we planningen om vervolgens complete last minute planningen te maken, die we dan ook weer gewoon net zo makkelijk moeten kunnen veranderen.

Na alle vergaderingen wordt het hood tijd voor meer werk op de grond en dus ben ik 2 dagen bij vrijwilligers. Bij iemand die water voorzieningen aanlegt met een locale organisatie, en ook bij een vrijwilliger die boeren advise geeft hoe voedzame gewassen te verbouwen. Je zou denken dat boeren hues wel weten hoe ze dat moeten doen. EN ja, dat deden (verleden tijd!) ze ook. Maar eerst hebben de Nederlandse kolonisten de mensen verplicht om alleen nog gewassen te verbouwen die geld opbrachten voor de kolonisten (yep, deze politieke zet veroorzaakte armoede en hongersnood in Indonesie, en tegelijkertijd redde het Nederland van het randje van failissement) en ten tweede door de “groene revolutie” van voormalig president Soeharto. Het was zijn ideaal dat iedere Indonesier witte rijst zou eten (in plaats van mais of casave, wat toch armoedige troep is…). Dat betekent dat de traditionele gewassen, die geschikt zijn voor een klimaat en bodem als in Flores, zoals mais, casave en allerlei sort van heggeblaadjes, niet meer verbouwd worden. Terwijl het zooooooo verschrikkelijk voedzaam is, en beter zou zijn voor de mensen. Maar die zijn allemaal gebrain-washed dat ze witte rijst moeten eten. En nu is dus de ondervoeding het hoogste in gebieden als Flores, en heb je de vreemde situatie dat mensen het traditionele, voedingrijke voedsel zoals mais voor een habbekrats verkopen om een beetje rijst te kunnen kopen …. Want het kan niet (genoeg) verbouwd worden in Flores, en dus moet het duur ingekocht worden vanaf Java ….

Vandaar dus, helpen we boeren hoe ze traditionele gewassen kunnen verbouwen, op de juiste manier, met meer opbrengst en leren we ook de boeren en hun families hoe ze de dingen kunnen koken. Wie had dat ooit gedacht … kookles in Indonesia!