Rennende koeien!

Klik op de video!

Aan het einde van de oogst tijd, wordt in Negara, West Bali, het Makepung festival gevierd. Met water buffels wordt er als een soort Indonesische versie van Ben Hur over smalle zandpaadjes tussen de droge sawahs geraced.


Oorspronkelijk komt dit gebruik uit Java, Madura, maar het is nu helemaal ingeburgerd in de Balinese beleving. En het was een echte beleving.


Dierenvrienden, let op, nooit naar dit soort of enige andere vorm van racen met dieren gaan, want het gaat er natuurlijk niet echt zachtaardig omgesprongen met de goeie lobbussen.... En dat is echt het rare van de relatie met de dieren. je ziet van te voren en na de races alle mannen liefderijk met de buffels omgaan, ze verzorgen, vertroetelen...


Maar oh wee, tijdens de race veranderen de meesten in bloed dorstige racende maniakken. een beetje zoals de \zachtaardige glimlachende beleefde Balinesen veranderen zodra ze op hun motortje zitten ...

Maar het was echt gaaf om mee te maken, in de droge sawah, op tijd opzij springen om de buffels die uit de baan vliegen niet over je heen te krijgen! Dus heb ik toch nog een beetje aan sport gedaan!

Hollen of stilstaan!

In mijn vrije tijd is het heel erg hollen of stilstaan. Of beter gezegd, uitgaan of hangmatten.

Er zijn weken dat ik letterlijk alleen in mijn hangmat lig te studeren of te lezen, mijn avonden gebruik om miljoenen t.v. series te kijken (Ugly Betty! True Blood! PSych! Will&Grace) of met Nana ouderwetse films en musicals (101 dalmatiners, Mary Poppins, Sound of Music, West Side story) en die blijven daarna dan gegarandeerd nog weken in mijn hoofd nazingen.

Druk genoeg! Dan in het weekend naar het strand, lezen en studeren, uiteten met vrienden en op zondag achtend naar cafe batu jimbar for de geweldige snacks. Ik pas dan ook helemaal in Sanur, dat het domein is van rustige oudere touristen en families en waar religieuse Balinese taken en processies nog serieus genomen worden. Of, zoals ze aan de andere hippe en drukke kant van Bali wel een zeggen, geen Sanur maar Snore (snurken). Buiten het seizoen is alles rond 10 uur dicht!

En dan zijn er ook weer tijden, dat ineens alles tegelijk gebeurt! het Sanur Village festival (klik hier!) staat op het punt van los barsten, met enerverende niet-hippe activitieten zoals vlieger wedstrijden met MEGA vliegers, tentoonstellingen, kook wedstrijden, muziek en heel, heel veel lekker eten. het Q film festival is net begonnen, een gaaf concert van Anggun, visite van een vriend dus vaak uitgaan, mijn god, wat nou snore?

Ik ben bek af en van alle het stress van het werk ga ik maar iets anders heel Balinese doen. Of eigenlijk, ondergaan! een massage! hmmmm. Ik ben nooit zo van het gefriemel aan mijn lijf geweest, en massages ben ik eigenlijk pas gaan waarderen sinds ik zelf een cursus gedaan heb ik Thaise massage in Thailand. Als onderdeel van de cursus moest je ook steeds zelf gemasseerd worden, aangezien alle studenten op elkaar moesten oefenen. Dat leverde soms genante tafrelen op, aangezien er een paar intieme grepen zijn, die je toch niet wil oefenen op de eerste de beste ... zou je denken ...


Hier in Bali is de massage onderdeel van het leven en je gezondheid, niet een luxe. Alhoewel de toeristen industry dat er natuurlijk wel van gemaakt heeft, met alle spa behandelingen zus en zo. Balinese massage is een combinatie van voorzichtige stretches, acupressure and aromatherapy olien om de bloedstroom, zuurstof en 'qi' (energie stromen) te verbeteren, en als resultaat heerlijke ontspanning. Er worden verschillende technieken op je losgelaten, zoals het rollen van je huid, kneden en drukken en krachtige strelingen. het hangt natuurlijk heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg af van je masseuse, hoe dit in de praktijk uitpakt.
Soms heb je een hele jonge meid, die alleen een beetje streelt met olie, YEK. En soms is het zo hard dat ik het gevoel heb dat ik gemarteld wordt. dat heeft me in iedergeval geleerd dat ik absoluut geen aanleg heb om James Bond te worden, want na twee miuten van zo'n massage ben ik in staat alle staatsgeheimen door te geven om haar maar te laten ophouden.

In Thailand was mijn eerste Thaise massage instructrice ook van het harde soort. Zo'n beetje alle gevoelige plekken op mijn lijf, werden tot het blauw was gekneed met harde hand. en toen ik jammerend en tranen lekkend op de tafel lag, zei, ze "hiet moet je aan wennen, want als je verder leert moet je brandende bamboe stof kunnen vasthouden! Ik heb hier mijn vaste plek voor mijn massage, Mandurah. Het is een kleine spa, waar je allerlei behandelingen kunt krijgen. Ik ga meestal gewoon vor de Balinese massage, en Nana voor de javanese luluran. Dat is dan weer oorspronkelijk een ritueel voor de bruiloft aan het vorsten hof in Java. In het echie begint dat met een massage, maar dat slaat Nana dan weer over. Ze will allen het spulletje dat bestaat uit rijstmeel, sandalwood, jasmijn en geelwortel. Dat wordt op je lichaam gesmeerd en als het eenmaal droog is, weer eraf gerold, zodat je helemaal verfrist uite komt. Daarna in een bad met bloemen of met traditionele kruiden.

Ik krijg er meetsal niet veel van mee, omdat ik helemaal relaxed en in de zevende hemel op het andere bed lig. In het begin moest ik heel erg wennen. Wist ik veel wat er allemaal ging gebeuren op de massage tafel. het gaat er allemaal heel zedig en bijna preuts aan toe zolang je op je buik ligt met een papieren wegwerp onderbroekje ... Maar na de drukpunten op je rug, gaat de olie erop voor het betere kneed werk. De dames zijn dan meestal niet zo voorzichtig meer. Met een flinke ruk wordt mijn nep onderbroekje naar beneden getrokken om beter te kunnen kneden. ha ha. En voordat ik kan protesteren, is de verantwoordelijke dame al op mijn rug geklommen. okay , okay, ik zal niet ontsnappen. Maar ontspannen..... HMMMMMMMMMMMMM kan niet wachten tot de volgende massage!

En mijn sociale programe voor deze week:

• vandaag naar Sanur festival voor het lekkere eten, en daarna na afsluit film van q-festival
• Morgen avond naar Sanur festival
• Zaterdag en Zondag naar Negara voor de stieren races. Hier kijk ik echt heeel erg naar uit!
  
• Maandag vrije dag vanwege onafhankelijkheids dag.... En dus met alle collega's spelletjes doen op het strand

Ja ... life is good

Pager Wesi ceremonie

In Bali is er iedere dag wel een ceremonie. Natuurlijk zijn er de dagelijkse offeringen, maar daarnaast zijn er ook heel veel speciale dagen Heeeeeel veel speciale dagen!

Andere culturen zeggen dan ook dat Bali Banyak Libur betekent, oftewel, vaak vrij!

Er zijn ceremonies voor iedere onderdeel van het leven, en voor iedere volle maan.

Gisteren was het volle maan en ook een belangrijke ceremonie, Pager Wesi.

Volgens mijn collega's wordt Sang Yang vereerd, de schepper van het universum. Natuurlijk moeten er grote offers gebracht worden om de boze geesten af te wenden.

Het woord Pagerwesi komt van twee javanese woorden pager (hek) en wesi (ijzer). Dus letterlijk betekent deze dag, het ijzeren hek. In de meer overdrachtelijke zin betekent het dus zo iets als een goede bescheming om je heen bouwen, zodat de boze geesten geen van op je krijgen.

Okay, hoor ik je al denken. Genoeg met dat Discovery Chanel verhaal. Wat heeft dat met mij te maken?

Nou, heel simpel. Belangrijke ceremonie dagen worden ook gezien als de ideale dagen om de goden om speciale gunsten te verzoeken. En eergisteren kregen we te horen dat Donderdag 6 Augustus de belangrijke inter departmentale vergadering zou zijn over de status van VSO. AAAARGH!

Heel belangrijk dus! En dus alle reden voor ons om als team bij elkaar te komen en samen de goden te verzoeken om de regering nou eindelijk onze statuten en contract met de regering goed te keuren. We wachten er al twee jaar op! En zo gebeurde het dat we met alle godsdiensten door elkaar, van Moslim tot Christen, van Hindu tot agnost tot niet gelovig, bij elkaar stonden in onze kleine kantoor tempel, waar Yuli de ceremonie leidde. Na alle wierrook, offerandes en prive gebeden vroeg Yuli ons om ieder volgens ons eigen geloof een moment te nemen om aan de goden te vragen om de regering te beinvloeden.

En naast de buik giechels, was ik eigenlijk alleen maar onder de indruk van mijn collega's. Dat in de tijden van terroristische aanslagen, we hier bijelkaar staan voor een gezamenlijk doel en dat het niet uitmaakt tot welke god je bidt, als we maar samenkomen in respect.

En eten! Want zodra de ceremonie over was, hebben we met ons allen alle offergaven samen opgegeten. Want de Balinese goden zijn talrijk en vaak ook heel pragmatisch! Wat kunnen zij nou met al dat eten? Niets! maar wij wel!

AMEN!