Het is niet te geloven, maar na bijna 6 jaar in Bali, (met een uitstapje naar Malawi), ben ik verhuisd naar Medan, Sumatra, West Indonesia.
Die verhuizing gebeurde natuurlijk niet zomaar spontaan, maar vanwege het veranderen van baan. Ik ben gaan werken voor SurfAid, een humanitaire organisatie op het gebied van gezondheidzorg in afgelegen eilanden in Indonesia.
Ik had de beslissing om het SurfAid aanbod aan te nemen al gedaan voor onze grote vakantie
naar Gorontalo in September. Maar Nana besloot pas in November om mee te gaan! Tot die tijd wilde Nana proberen haar pas opgezette bedrijfje BEDA Style (Beda betekent 'anders' in bahasa Indonesia) verder uit te bouwen in Bali. Maar we realiseerde ons gaande weg dat Medan toch wel heeeeeeel ver van Bali is. Het is dan nog wel in hetzelfde land, maar het is 2.277 km vanaf Bali! Dat is ongeveer van Amsterdam naar Antalya, in Turkije!
Het was een geweldige avond, en Nana en ik werden verder nog in de watten gelegd doordat we een nachtje in de luxe villa mochten verblijven.
Mijn kadootje aan het team was een vroeg Sinterklaas feestje waar ook hebbedingen uit mijn huis vergeven werden en een super-de-luxe etentje in ons favoriete restaurant; Sarong.
Die verhuizing gebeurde natuurlijk niet zomaar spontaan, maar vanwege het veranderen van baan. Ik ben gaan werken voor SurfAid, een humanitaire organisatie op het gebied van gezondheidzorg in afgelegen eilanden in Indonesia.
Ik had de beslissing om het SurfAid aanbod aan te nemen al gedaan voor onze grote vakantie
naar Gorontalo in September. Maar Nana besloot pas in November om mee te gaan! Tot die tijd wilde Nana proberen haar pas opgezette bedrijfje BEDA Style (Beda betekent 'anders' in bahasa Indonesia) verder uit te bouwen in Bali. Maar we realiseerde ons gaande weg dat Medan toch wel heeeeeeel ver van Bali is. Het is dan nog wel in hetzelfde land, maar het is 2.277 km vanaf Bali! Dat is ongeveer van Amsterdam naar Antalya, in Turkije! Dus om een lang verhaal kort te maken, Nana kon haar hele voorraad in een keer verkopen aan een koopgrage klant en vatte dat op als een teken op mee te gaan! Geweldig!
Maar voor het zover was mosten we natuurlijk sorteren, inpakken, heeeeel veel inpakken en besluiten wat we wilden weggeven, verkopen, opslaan... Je zou denken dat ik hier na 4x wel een beetje handigheid in gekregen zou hebben. Maar nee. Meer dan tien jaar geleden verliet ik Nederland met 25kg aan bagage naar de Filippijnen. Vanaf daar naar Uganda bracht ik 100 kg mee. Van Uganda naar Bali, werd het al snel 400 kg samen met Siemert. Het huis in Bali was compleet leeg toen ik het huurde. Dus ieder thee lepeltje, kopje, schoteltje tot en met bed, ijskast, kasten en wand versieringen heb ik (met heel veel genoegen!) moeten kopen. En nu dat allemaal dus verkopen, weg geven, opslaan en verhuizen... Mijn collega's liepen al weken rond in mijn huis alsof ze bij oma in het bejaardenhuis waren, ze plakten nog net geen stickers op wat ze wilden, maar begonnen wel onderling te onderhandelen (als jij die spiegel neemt, dan wil ik de t.v. kast)
Opslaan, want we hebben land gekocht in Bali, en we gaan ZEKER een keertje terug. Dus nu harde beslissingen over weg geven, verkopen en opsturen naar Medan. In het begin waren we 
hartstikke rigoureus, tot we er achter kwamen dat
je voor 50 euro cent per kilo dingen kan opsturen! Dus, uiteindelijk hebben we een truck meubels vol naar Nana's moeder in Cirebon gestuurd voor opslag, 290 kg met het vliegtuig, en nog eens 500 kg over land! ha ha ha!
hartstikke rigoureus, tot we er achter kwamen dat
je voor 50 euro cent per kilo dingen kan opsturen! Dus, uiteindelijk hebben we een truck meubels vol naar Nana's moeder in Cirebon gestuurd voor opslag, 290 kg met het vliegtuig, en nog eens 500 kg over land! ha ha ha! Helaas konden we dat wat we het liefste mee wilde nemen niet meenemen; Kusje, onze kat. 
Vanwege alle hondsdolheid in Bali, is het verboden om huisdieren in en uit te voeren. Nou was de meneer van de regereng wel zo vriendelijk om ons uit te leggen hoe we dat zouden kunnen omzeilen; het zou erop neer komen om Kusje verdovende middelen toe te stoppen (zodat ze geen geluid zou maken) en per land te gaan; zo'n 7 dagen met de bus en boot, met een verdoofde kat..... Ze is nu bij vrienden op Bali.
Maar voordat we verhuisden, moesten we natuurlijk eerst nog afscheid nemen van iedereen, en van ons huis en Bali.
Vanwege alle hondsdolheid in Bali, is het verboden om huisdieren in en uit te voeren. Nou was de meneer van de regereng wel zo vriendelijk om ons uit te leggen hoe we dat zouden kunnen omzeilen; het zou erop neer komen om Kusje verdovende middelen toe te stoppen (zodat ze geen geluid zou maken) en per land te gaan; zo'n 7 dagen met de bus en boot, met een verdoofde kat..... Ze is nu bij vrienden op Bali.Maar voordat we verhuisden, moesten we natuurlijk eerst nog afscheid nemen van iedereen, en van ons huis en Bali.
Mijn collega's hadden een verrassings party georganiseerd. Het was zo'n verrassing, dat ik eigenlijk al een beetje pissed off aan het worden was; zo van, ik weet dat iedereen het druk heeft, maar niet eens een etentje?? En toen ik dat zei, werd er op staande voet een etentje georganiseerd. Whatever... Ik was natuurlijk helemaal niet teleurgesteld........
NA mijn laatste werk week was ik door vrienden van nana uitgenodigd om te komen eten in hun vakantie villa. Nietsvermoedend werd ik daar opgewacht door het hele VSO Indonesia team, dat de villa had omgetoverd in een Indonesian Idols project, compleet met karaoke, gekke juryleden, fantastisch eten en ... vreemd genoeg een tweetal travestieten! ha ha ha.
Het was een geweldige avond, en Nana en ik werden verder nog in de watten gelegd doordat we een nachtje in de luxe villa mochten verblijven.
Mijn kadootje aan het team was een vroeg Sinterklaas feestje waar ook hebbedingen uit mijn huis vergeven werden en een super-de-luxe etentje in ons favoriete restaurant; Sarong.
Nu zijn we klaar om te gaan.....
BYE BYE BALI!
En omdat we nu niet langer in Bali wonen, moeten we natuurlijk naar een andere website: http://www.gadismedan.blogspot.com/
Posts
