Familie uitbreiding!

Make photo slide shows at www.OneTrueMedia.com

Rennende koeien!

Klik op de video!

Aan het einde van de oogst tijd, wordt in Negara, West Bali, het Makepung festival gevierd. Met water buffels wordt er als een soort Indonesische versie van Ben Hur over smalle zandpaadjes tussen de droge sawahs geraced.


Oorspronkelijk komt dit gebruik uit Java, Madura, maar het is nu helemaal ingeburgerd in de Balinese beleving. En het was een echte beleving.


Dierenvrienden, let op, nooit naar dit soort of enige andere vorm van racen met dieren gaan, want het gaat er natuurlijk niet echt zachtaardig omgesprongen met de goeie lobbussen.... En dat is echt het rare van de relatie met de dieren. je ziet van te voren en na de races alle mannen liefderijk met de buffels omgaan, ze verzorgen, vertroetelen...


Maar oh wee, tijdens de race veranderen de meesten in bloed dorstige racende maniakken. een beetje zoals de \zachtaardige glimlachende beleefde Balinesen veranderen zodra ze op hun motortje zitten ...

Maar het was echt gaaf om mee te maken, in de droge sawah, op tijd opzij springen om de buffels die uit de baan vliegen niet over je heen te krijgen! Dus heb ik toch nog een beetje aan sport gedaan!

Hollen of stilstaan!

In mijn vrije tijd is het heel erg hollen of stilstaan. Of beter gezegd, uitgaan of hangmatten.

Er zijn weken dat ik letterlijk alleen in mijn hangmat lig te studeren of te lezen, mijn avonden gebruik om miljoenen t.v. series te kijken (Ugly Betty! True Blood! PSych! Will&Grace) of met Nana ouderwetse films en musicals (101 dalmatiners, Mary Poppins, Sound of Music, West Side story) en die blijven daarna dan gegarandeerd nog weken in mijn hoofd nazingen.

Druk genoeg! Dan in het weekend naar het strand, lezen en studeren, uiteten met vrienden en op zondag achtend naar cafe batu jimbar for de geweldige snacks. Ik pas dan ook helemaal in Sanur, dat het domein is van rustige oudere touristen en families en waar religieuse Balinese taken en processies nog serieus genomen worden. Of, zoals ze aan de andere hippe en drukke kant van Bali wel een zeggen, geen Sanur maar Snore (snurken). Buiten het seizoen is alles rond 10 uur dicht!

En dan zijn er ook weer tijden, dat ineens alles tegelijk gebeurt! het Sanur Village festival (klik hier!) staat op het punt van los barsten, met enerverende niet-hippe activitieten zoals vlieger wedstrijden met MEGA vliegers, tentoonstellingen, kook wedstrijden, muziek en heel, heel veel lekker eten. het Q film festival is net begonnen, een gaaf concert van Anggun, visite van een vriend dus vaak uitgaan, mijn god, wat nou snore?

Ik ben bek af en van alle het stress van het werk ga ik maar iets anders heel Balinese doen. Of eigenlijk, ondergaan! een massage! hmmmm. Ik ben nooit zo van het gefriemel aan mijn lijf geweest, en massages ben ik eigenlijk pas gaan waarderen sinds ik zelf een cursus gedaan heb ik Thaise massage in Thailand. Als onderdeel van de cursus moest je ook steeds zelf gemasseerd worden, aangezien alle studenten op elkaar moesten oefenen. Dat leverde soms genante tafrelen op, aangezien er een paar intieme grepen zijn, die je toch niet wil oefenen op de eerste de beste ... zou je denken ...


Hier in Bali is de massage onderdeel van het leven en je gezondheid, niet een luxe. Alhoewel de toeristen industry dat er natuurlijk wel van gemaakt heeft, met alle spa behandelingen zus en zo. Balinese massage is een combinatie van voorzichtige stretches, acupressure and aromatherapy olien om de bloedstroom, zuurstof en 'qi' (energie stromen) te verbeteren, en als resultaat heerlijke ontspanning. Er worden verschillende technieken op je losgelaten, zoals het rollen van je huid, kneden en drukken en krachtige strelingen. het hangt natuurlijk heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg af van je masseuse, hoe dit in de praktijk uitpakt.
Soms heb je een hele jonge meid, die alleen een beetje streelt met olie, YEK. En soms is het zo hard dat ik het gevoel heb dat ik gemarteld wordt. dat heeft me in iedergeval geleerd dat ik absoluut geen aanleg heb om James Bond te worden, want na twee miuten van zo'n massage ben ik in staat alle staatsgeheimen door te geven om haar maar te laten ophouden.

In Thailand was mijn eerste Thaise massage instructrice ook van het harde soort. Zo'n beetje alle gevoelige plekken op mijn lijf, werden tot het blauw was gekneed met harde hand. en toen ik jammerend en tranen lekkend op de tafel lag, zei, ze "hiet moet je aan wennen, want als je verder leert moet je brandende bamboe stof kunnen vasthouden! Ik heb hier mijn vaste plek voor mijn massage, Mandurah. Het is een kleine spa, waar je allerlei behandelingen kunt krijgen. Ik ga meestal gewoon vor de Balinese massage, en Nana voor de javanese luluran. Dat is dan weer oorspronkelijk een ritueel voor de bruiloft aan het vorsten hof in Java. In het echie begint dat met een massage, maar dat slaat Nana dan weer over. Ze will allen het spulletje dat bestaat uit rijstmeel, sandalwood, jasmijn en geelwortel. Dat wordt op je lichaam gesmeerd en als het eenmaal droog is, weer eraf gerold, zodat je helemaal verfrist uite komt. Daarna in een bad met bloemen of met traditionele kruiden.

Ik krijg er meetsal niet veel van mee, omdat ik helemaal relaxed en in de zevende hemel op het andere bed lig. In het begin moest ik heel erg wennen. Wist ik veel wat er allemaal ging gebeuren op de massage tafel. het gaat er allemaal heel zedig en bijna preuts aan toe zolang je op je buik ligt met een papieren wegwerp onderbroekje ... Maar na de drukpunten op je rug, gaat de olie erop voor het betere kneed werk. De dames zijn dan meestal niet zo voorzichtig meer. Met een flinke ruk wordt mijn nep onderbroekje naar beneden getrokken om beter te kunnen kneden. ha ha. En voordat ik kan protesteren, is de verantwoordelijke dame al op mijn rug geklommen. okay , okay, ik zal niet ontsnappen. Maar ontspannen..... HMMMMMMMMMMMMM kan niet wachten tot de volgende massage!

En mijn sociale programe voor deze week:

• vandaag naar Sanur festival voor het lekkere eten, en daarna na afsluit film van q-festival
• Morgen avond naar Sanur festival
• Zaterdag en Zondag naar Negara voor de stieren races. Hier kijk ik echt heeel erg naar uit!
  
• Maandag vrije dag vanwege onafhankelijkheids dag.... En dus met alle collega's spelletjes doen op het strand

Ja ... life is good

Pager Wesi ceremonie

In Bali is er iedere dag wel een ceremonie. Natuurlijk zijn er de dagelijkse offeringen, maar daarnaast zijn er ook heel veel speciale dagen Heeeeeel veel speciale dagen!

Andere culturen zeggen dan ook dat Bali Banyak Libur betekent, oftewel, vaak vrij!

Er zijn ceremonies voor iedere onderdeel van het leven, en voor iedere volle maan.

Gisteren was het volle maan en ook een belangrijke ceremonie, Pager Wesi.

Volgens mijn collega's wordt Sang Yang vereerd, de schepper van het universum. Natuurlijk moeten er grote offers gebracht worden om de boze geesten af te wenden.

Het woord Pagerwesi komt van twee javanese woorden pager (hek) en wesi (ijzer). Dus letterlijk betekent deze dag, het ijzeren hek. In de meer overdrachtelijke zin betekent het dus zo iets als een goede bescheming om je heen bouwen, zodat de boze geesten geen van op je krijgen.

Okay, hoor ik je al denken. Genoeg met dat Discovery Chanel verhaal. Wat heeft dat met mij te maken?

Nou, heel simpel. Belangrijke ceremonie dagen worden ook gezien als de ideale dagen om de goden om speciale gunsten te verzoeken. En eergisteren kregen we te horen dat Donderdag 6 Augustus de belangrijke inter departmentale vergadering zou zijn over de status van VSO. AAAARGH!

Heel belangrijk dus! En dus alle reden voor ons om als team bij elkaar te komen en samen de goden te verzoeken om de regering nou eindelijk onze statuten en contract met de regering goed te keuren. We wachten er al twee jaar op! En zo gebeurde het dat we met alle godsdiensten door elkaar, van Moslim tot Christen, van Hindu tot agnost tot niet gelovig, bij elkaar stonden in onze kleine kantoor tempel, waar Yuli de ceremonie leidde. Na alle wierrook, offerandes en prive gebeden vroeg Yuli ons om ieder volgens ons eigen geloof een moment te nemen om aan de goden te vragen om de regering te beinvloeden.

En naast de buik giechels, was ik eigenlijk alleen maar onder de indruk van mijn collega's. Dat in de tijden van terroristische aanslagen, we hier bijelkaar staan voor een gezamenlijk doel en dat het niet uitmaakt tot welke god je bidt, als we maar samenkomen in respect.

En eten! Want zodra de ceremonie over was, hebben we met ons allen alle offergaven samen opgegeten. Want de Balinese goden zijn talrijk en vaak ook heel pragmatisch! Wat kunnen zij nou met al dat eten? Niets! maar wij wel!

AMEN!

Borneo Adventure

Disney heeft altijd al een beetje in mijn bloed gezeten. Ik heb vaak genoeg gehoord dat “Jungle boek” de allereerste film was die ik ooit in de bioscoop gezien heb. Nou ja gezien,… ik moet ongeveer 1 jaar plus een paar maander geweest zijn, als ik de datum van de film moet geloven. Maar ja, in die tijd (ja, opoe verteld) duurde het vast een beetje langer voordat de film helemaaaaaaal van the US of A naar het landelijke Eindhoven kwam, maar toch... ik was errug jong.

En nu dus een hele vakantie zowat in het teken van Disney, of heeft Disney al wat mooi en leuk is, al eens als inspiratie bron voor haar films gebruikt? Allereerst naar the house of Mouse zelf, of tenminste, naar het kleine zusje van de grote Disney parken, in Hong Kong. Leuk en prachtig natuurlijk, maar een schrijnend gebrek aan grote achtbanen. Er is welgeteld een rollercoaster, maar dan meteen wel een goeie. Nana bleef er ver vandaan, net als de meeste andere Aziaten… dus de wachttijd was hoogstends 10 minuten!

BORNEO

Vanuit Hong Kong, via Singapore naar Malaysia, Kota Kinabalu. We gingen naar het grote Nationale Park, met de hoogste top van zuid oost Azie. We zaten lekker op een terrasje te kijken hoe alle trekkers naar boven zwoegden. Nou ben ik gek op lange berg tochten, en heb met name in de Himalaya mijn zweet meerdere malen achtergelaten, maar ik ben toch een ander sort trekker. Sommige mensen, moeten een berg beklimmer ‘omdat ie er is’.

Nah, ik niet hoor! Er moet een mooi uitzicht zijn en de tocht naar de top moet ook interessant genoeg zijn om hetn afzien te compenseren. De voldoening van het bereiken van de top is niet goenoeg voor mij. Een blik om de berg en de wolken en de regen overtuigde me meteen… nope… alleeen maar afzien! Dus wij lekker met een ranger mee om meer te weten te komen over de flora en fauna van het NP. We zagen de kleinste orchidee ter wereld (tenminste, we zagen een wit stipje en de mevrouw zei dat het de kleinste orgidee ter wereld was! He he) en de grootste bloeiende bloem ter wereld, de Raffelasia. ) Op de terugweg naar Kota Kinabalu (KK) konden we geen bus krijgen. We waren als backbackers met de bus gekomen en wilden ook weer met openbaar vervoer terug. Helaas, geen bussen in de middag, alleen dure taxies. Oeps. En toen begon het te regenen. Hard en veel. Het was alweer even geleden, maar mijn duim wist nog precies hoe het moest … liften! Binnen een minuut hadden we een lift van een grote vrachtwag

en. We spraken de man in het Indonesisch aan, en tralalalala… hij bleek uit Indonesia te komen! We werden verwelkomt als zijn lang verloren zussen, en hij bracht ons helemaal naar het hotel terug.

Dit bleek het begin van een reeks op onze vakantie. Er werken veel Indonesiers in de lagere banen in Malaysia, als chauffeur, plantage werker, dienstmeisje etc. EN bijna overall waar we Indonesiers tegenkwamen, warden we met open armen verwelkomt en hoefden we niet of nauwelijks te betalen voor de taxi of bus rit. Het schijnt ook opmerkelijk te zijn al seen blanke Maleis kan praten. Dus ik was ook nog eens daarom een grote hit.

Jungle book 1

We gingen verder naar

Lubuk Bay. Ik wilde daar graag naartoe omdat daar de grote apen te zien zijn die alleen op Borneo voorkomen, en ook nog een Hollandse aap heten (Monyet Belanda). De officiele naam is Proboscis Monkey, maar dat klinkt lang zo interessant niet. De mannetjes apen hebben

een waanzinnig grote neus. De eerste lokale bewoners die met Nederlanders in aanraking kwamen moeten wel een ontmoeting met oerlelijke landgenoten gehad hebben, want die neus is echt GROOT.

King Louie

Onze volgende apen stop was Sipilok. Dit is een rehabilitatie centrum (in het oerwoud) voor Orang Utang. Apen die gevonden en bevrijd zijn, worden hier langzaam weer aan de natuur gewend. Ze krijgen twee keer per dag extra eten, en voor de rest moeten ze het verder uitzoeken. Ze krijgen hun eten op een platform, en dat kan je dan bekijken. We hebben ze gelukkig ook in het wild gezien, en in het oerwoud buiten de voedertijden om. Ze zijn errug mooi en gaaf en leuk en we wilden er wel tien adopteren! Kijk aan het einde van dit verhaaltje naar de video!

Junglebook 2

Dan de ‘echte’ jungle in. Maar niet heus. In deze streek in Malaysia, zijn er amper nog stukken oerwoud. Het overgrote gedeelte is gekapt om plaats te maken voor palm olie plantages. Hier en daar is er een strook overgelaten langs de rivier, en daar is al het wild naar toe gevlucht. Dus in een bootje kan je verschillende soorten apen, inclusief de orang oetang, zien. Nana had erg tegen dit “programma onderdeel” (he he) opgezien. Ze komt dan wel uit Indonesia, maar dat betekent dat ze is opgegroeid met de boodschap dat je NIET de jungle in moet, want daar wonen de wilde dieren en die eten je op. Misschien niet de grote, maar wel de kleine steek en

zuigdieren, en als ze je niet opeten, dan maken ze je het wel ongemakkelijk. Gelukkig viel het allemaal errug mee. Voor mij was het niet ruig genoeg en Nana was blij dat ze met haar stoere jungle broek een foto tussen de bomen in de modder kon maken zonder genuttigd te worden door tijgers, pytons of bloedzuigers.

Finding Nemo

Als je duikers om hun top 10 vraagt, dan staat Sipadan daar vaak bij. Sipadan is een klein eilandje bij Sandakan (Wie kan zich die tv serie herinneren? Ik bleef

de tune maar in mijn hoofd hebben, en de Sandakan-nezen wisten echt niet waar ik het over had… SANDOKAN … de tijger van Malaysia! )

OP het eiland zelf kan je niet logeren omdat

het een besch

ermd marine park is. Er worden maximal 1

20 dag kaarten afgegeven, en is minstend 5x zoveel vraag naar. We hadden onze permits al maanden van te voren geregeld! Wij logeerden op een nabij gelegen eiland, Mabul. De eerste dag ging ik niets vermoedend het water in. Ik had gehoord date r veel schildpadden zouden zijn, maar ik had niet

verwacht dat ze ercht OVERALL zouden zitten, liggen, eten! Op een gegeven moment telde ik 15 joekels om me heen! Geweldig! En haaien! EN grote scholen barracuda’s! Kijk op het einde van dit verhaaltje naar de video!

Van Sandakan gingen we door naar de Indonesische versie … Derawan.

Ooooohh! Nog veel mooier! Het eiland is rustiger, nog lekker onbekend en de hele dag zagen we schildpadden, gewoon vanaf de veranda! Met snorkelen konden we ze lekker van dichtbij bewonderen. We maakten ook een tocht naar een ander eiland; Sangalaki. Daar snorkelden we met manta’s. Echt waanzinnig! Een hele week waren we op dit paradijs.

Heerlijk rustig, totdat we vrijdag voor een bruiloft uitgenodigd werden. Volgens goed gebruik begon de test van de geluids installatie om 6 am.In de avond hebben we op het podium voor het hele eiland nog een liedje moeten zingen ... en toen was het echt voorbij....

Hmmm. Ik wil ik wel voor heel lang gaan wonen. We denken aan een broodje van Kootje zaak. met kroketten Want als de zaak niet loopt, kan ik in iedergeval zelf....

Familie op visite!

Het is zondag middag. Na veel glorieuze zonneschijn, ben ik nu in een internet cafe aan het schuilen voor de regen. Hmmm. Ik hoop dat de tropische bui de verzengende hitte een beetje kan verdrijven.

Het is een typische zondag voor mij hier op Bali.... Rustig opstaan, met de fiets over het strand naar de mini markts van cafe Batur Jimbar waar ik met Nana, DInnia, Erni&Lisa en Sinta heb afgesproken. En daar eten we heerlijk Indisch, van katoprak, gado gado, nasi kuning en otak tot bebek goreng (eend) terwijl we ook toegeven aan onze verslaving aan de heerlijke quesedilla's en verse juices.

Het is een rustige zondag, en lekker om zoveel vriendinnen om me heen te hebben, want na alle heerlijke drukte van familie om me heen, was het ineens weer errug rustig in huize Weltevree in Sanur!

Allereerst kwam Indah, het 9 jarige zusje van Nana aan in Bali. Dit was de eerste keer dat ze buiten haar geboortestad, Cirebon, in Java kwam. En meteen met haar neus in de boter natuurlijk, want grote zus Nana wilde Indah zoveel mogelijk laten genieten en verwennen. We gingen meteen de volgende dag naar Bali Safari Park. Na Uganda stelt dit natuurlijk niet veel voor, maar aduh, voor zo'n grietje uit Cirebon was dit natuurlijk een geweldige belevenis.

De volgende dag kwamen Jo, Joost en de kids al aan.

Na een enorm lange vlucht was iedereen natuurlijk geradbraakt. Maar het opblaaszwembadje, waar we 5 weken over gedaan hadden om het op te blazen, kwam goed van pas. Toch altijd weer een wonder hoe kinderen zich helemaal niets aantrekken van een taal barriere, Sofie en Franke konden makkelijk communiceren met Indah.

Een paar daagjes in Bali, en toen met z'n allen naar Gili Trawangan.

Snorkelen, zwemmen, lekker eten .... VAKANTIE!

Een weekje op GT en toen nog 2 nachtjes op Bali, en toen waren we weer zonder familie.... Ach een beetje Remy is lekker, maar het geweldig om familie op bezoek te krijgen.

Volgend jaar maar weer naar Nederland op vakantie!

Dikke kussen!
Anne

Aduh! Zoveel te doen, zo weinig tijd!

Even een paar fotoos ... verhaaltje komt later wel!

Eerst, de bruiloft van Sinta en Miranda....

iedereen in het wit.










































En wonder boven wonder, niemand viel in het zwembad. Ook niet in de late uurtjes!
Het was een erg leuke dag. Serieuze plechtigheid, en in de avond fantastisch Indonesisch eten, compleet met Babi guling, en travestieten optredens ... wat will je nog meer?
terug op kantoor hebben we zoveel deadlines, dat we af en toe een beetje gek worden. Of welicht waren we dat gewoon allang, en komt het nu allemaal naar buiten.

Op 21 April besloten we Ibu kartini dag te vieren, tesamen met de rest van (school gaand) Indonesia.
En so waren we allemaal verkleed in sarong en kabaja, en natuurlijk is DAt net de dag dat we de veiligheids test moeten doen. Allemaal rond rennen met ministapjes in onze sarong!


En wat houdt me dan nog een beetje geestelijk gezond .... een margarita cocktail!

Samen met vrienden, die heel toevallig ook nog eens mijn colega's zijn, lekker naar Echo beach voor de beroemde beach house barbeque en cocktails.

Over 3 dagen komen Jo-ost en de kids! Om het helemaal een full house te maken, hebben we ook Nana's zusje van 9 uitgenodigd. de hele week zijn we al druk in de weer om het huis semi kind vriendelijk te maken, en natuurlijk heel veel spullen te kopen voor de kids. We zien ze maar eens per jaar, dus verwennen!

Nana was wel geschokt toen Jo zei dat de kinderen graag een pizza margarita willen eten. Een cocktail op de pizza? Da's echt weer typisch nederlands ....

Als onderdeel van Nana's "wennen aan de nederlanders" cursus, hebben we ook gefietst....

dat ging ok, en het zingen van Dikkertje Dap is ook geen probleem meer. "In de Maneschijn" levert iets meer problemen op, omdat de zin "een duizenpoot die schoenenpoetser is" teveel vreemde rochelende klanken heeft ....










Oh, en deze foto blijft verspringen ... dit is nog de bruiloft!










Nog een kantoor fotootje ....

Even in Ghana

Tja, deze site heet dan wel Balinese adventures... Maar de laatste tijd ben ik vaak op reis voor werk, of, zoals in December ... lekker op vakantie. Eind February was ik ruim 10 dagen in Kupang, West Timor, voor een grote VSO conferentie. Tijdens de conferentie bekijken we onze programma's, leren we van successen en minder geslaagde interventies, en bepalen we samen met onze partners en vrijwilligers de richting van de programma's. Naast keihard werk, is het ook errug leuk. Het hoogtepunt voor mij is altijd de culturele avond, (alhoewel het steeds moeilijker wordt om iets Nederlands te vinden ... dit jaar deden we de 7e 7 ....) en de 'community day'. Kijk maar eens naar de foto's hier rechts in de dia show.

Maar terug naar Ghana....

GHANA??? WEST AFRIKA????

Jazeker!

Even terug in Afrika, voor werk, een kleine week.

Het voelde meteen vertrouwd aan op het vliegveld.... Overal de advertenties van mobiele telefonie... Het grote gele Afrikaanse merk dat we ook in Uganda gebruikte straalde me gelig tegemoet. Ineens ben ik geen reuzin meer ... Overal stevige dames in kleurrijke gewaden. Met geweldige lach en langzame maar stevige tred ... Welkom in Ghana. De mannen zijn ook errug grappig. Was eigenlijk alweer vergeten hoe het zat... Binnen 10 minuten even zovele telefoon nummers gekregen van hoopvolle gespierde meneren. Ha ha ha. Wat een verschil met Indonesia!

Ik ben helemaal kapot van de lange reis, ik vertrok zaterdag ochtend 9 am Indo tijd, en kom zondag middernacht Indo tijd aan. PLus de jet-lag, want het tijdsverschil is maar liefst 8 uur met Indonesia.

Gelukkig heb ik 2 dagen de tijd om bij te komen, voordat ik hard aan de slag moet met allerlei financiele regelingen.

Allereerst moet ik natuurlijk shoppen. Het is grappig dat de techniek van batik is overgewaaid vanuit Indonesia. Maar het ziet er heeeeel anders uit. Vele grotere motieven. En vele male grotere kleding. Ik kan hier gewoon een jurk kopen. he he. Als ik dat zou willen tenminste! he he

Na het shoppen, begin ik al in te storten, maar ik moet wakker blijven, anders kom ik nooit in het juiste ritme ... Vandaar dat ik met twee collega's naar het strand ga. Hmmm.

Het is echt ongelovelijk druk... Maar alleen recht voor de badmeester! De meeste mensen kunnen niet zwemmen, en willen daarom alleen in het water waar de badmeester (baywatch?) hen kan zien. Ik vrees alleen dat er zoveel mensen zijn, dat de Ghanese David Hasselhof nooit een drenkeling in de gaten kan krijgen.

Op de terug weg komen we met oonze taxi in de file. Samen met de rest van Accra. En terwijl we in een langzame rij door Accra schuifelen, staan er honderden verkopers langs de weg en tussen de auto's. Nou begrijp ik water, drankjes en eten. Maar wat dacht je van hetvolgende aanbod: stropdassen, t-shirts, wc papier (24 rollen), uien, wonderlijm, een ingelijst schilderij, een boek " toespraken die de wereld veranderden", een ingelijste calender van Obama met gezin, tweedehands broeken, uien, petjes, vlaggetjes, posters, uien, een engels woorden boek, rattenvallen, ondergoed, opwaardeerkaarten voor mobiele telefoon, naamkaartjes houder voor om je nek, uien, stofdoeken, maskers, leesbrillen, uien, CD'd, computer tas, riemen en natuurlijk uien. Geweldig!

Net als vroeger de SRV man, weet je nog? (de SRV man, de SRV man, de SRV man die brengt alles bij u thuis!) Maar deze brengt het dan bij uw auto. Ook handig!

Spreuk van de dag" Madame ... I like your stretch".
Nou draag ik echt geen stretch dingen, zeker niet in de hitte. Dus wat bedoelt deze vriendelijke jongeman in helemlsnaam? Oh, mijn lichaam. Ok dan ...